Weej kômme wât later

Refrein:
Weej, weej, weej, weej kōmme wāt later,
weej, weej, weej, weej kōmme d'r aan.
Weej mōtte efkes nag wāt doon,
ik mōt mich sminke ās enne kloon
en ut verve vān mien haor,
nae weej zien nag lang ni klaor.
Weej, weej, weej, weej kōmme wāt later,
trek ōg vān ōs mār niks aan,
weej kōmme d'r aan.

Geej kent ze wal de minse vān d'n tiéd.
De spriks wāt aaf met eur mār kriegs dān spiét.
Want wiej gewoėnlik zien ze wir te laat.
Dān geit de bel en dich steis al paraat.
(En zeej zegge dich)

Met āl dāt werke hebbe weej ut druk.
Zelde nag wāt tiéd vur wāt geluk.
De daag die zien te kort dāt merk-se snel
en vur des-se ut wets geit wir die bel
(En wāt zaes-se dān)